تعیین مقدار بهینه نوع کارکرد قرارداد های پیمانکاری با استفاده از روش تصمیم گیری احتمالاتی(مطالعه موردی: پروژه مسکن ملی نی ریز)

قراردادهای پیمانکاری به عنوان یکی از مهم ترین عناصر در حوزه ساخت و ساز و توسعه پروژه ها، نقش اساسی در مشخص کردن تعهدات، حقوق و وظایف طرفین دارند که بین دو طرف یعنی کارفرما و پیمانکار برای انجام یک پروژه خاص منعقد می شود. این قراردادها با توجه به نوع پروژه، شرایط مالی، زمان بندی، روش های پرداخت و سایر عوامل متغیر، به انواع مختلفی تقسیم می شوند. انتخاب روش مناسب در نحوه پرداخت قرارداد یکی از تصمیم گیری های مهم پروژه برای کارفرما است.شرکت ها در راستای تحقق اهداف خود اقدام به تهیه روش های مختلف در پرداخت قراردادها نموده اند. در این مقاله قرارداد ها براساس پرداخت واحد دسته بندی شده است. سعی شده است که با استفاده از روش تصمیم گیری احتمالاتی و براساس نوع قرارداد ها، نوع پرداخت آن، نوع فعالیت هر پیمانکار و مدت زمان قرارداد، موارد حداقل شناسایی شود تا در هزینه های پروژه ها صرفه جویی به عمل آید. قرارداد ها بر اساس نوع فعالیت و مبلغ میانگین آنها دسته بندی شده است. با آنکه هر فعالیت دسته بندی جدا و مشخصات مخصوص به خود را دارد ولی به طور میانگین با استفاده از روش تصمیم گیری احتمالاتی و درخت تصمیم گیری انتخاب واحد تن و متر مکعب برای قیمت گذاری فعالیت های عملیات خاکی یعنی فعالیت های انجام شده براساس حجم آنها سنجیده شود و انتخاب واحد یعنی کارهای سازه براساس تعداد قطعات روشی بهینه تر برای قیمت گذاری اجرای اسکلت بتنی می باشد.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، پیمانکار ، تصمیم گیری احتمالاتی ، پیمان ، مبلغ قرارداد