ایجاد باور در کودکان استثنایی برای افزایش عملکرد تحصیلی آنها

باورهای مثبت به عنوان یکی از عوامل کلیدی در ارتقاء عملکرد تحصیلی، در سال های اخیر مورد توجه پژوهشگران حوزه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی قرار گرفته است. کودکان استثنایی، به دلیل ویژگی های شناختی، هیجانی یا جسمانی خاص، در مسیر یادگیری با چالش های مضاعفی مواجه اند. این مقاله مروری با هدف تحلیل نقش باورهای مثبت، از جمله خودکارآمدی، خوش بینی تحصیلی، باورهای فراشناختی، و امیدواری در بهبود عملکرد تحصیلی این گروه از دانش آموزان انجام گرفته است. روش تحقیق این مطالعه بر پایه مرور نظام مند منابع علمی فارسی و لاتین از سال های اخیر است که بر اساس معیارهای علمی انتخاب و بررسی شده اند. یافته ها نشان می دهند که تقویت باورهای مثبت از طریق مداخلات روان شناختی، آموزش والدین، توانمندسازی معلمان و ایجاد محیط های یادگیری انگیزشی، تاثیر قابل توجهی بر افزایش انگیزش درونی، کاهش اضطراب تحصیلی و بهبود عملکرد شناختی کودکان استثنایی دارد. همچنین شواهد حاکی از آن است که استفاده از رویکرد روان شناسی مثبت گرا، همراه با روش های یادگیری فعال و مشارکتی، موجب افزایش خودباوری، مسئولیت پذیری و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای نیازهای ویژه می شود. در نهایت، این مقاله با ارائه راهکارهایی چون آموزش تخصصی معلمان، طراحی برنامه های انگیزشی، حمایت خانواده ها و بهره گیری از فناوری های کمکی، مسیرهای کاربردی برای ارتقاء کیفیت آموزشی کودکان استثنایی پیشنهاد می کند. نتایج پژوهش حاضر می تواند مورد استفاده سیاست گذاران آموزشی، برنامه ریزان در حوزه آموزش وپرورش استثنایی، مشاوران مدرسه و والدین قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کودکان استثنایی ، باورهای مثبت ، خودکارآمدی ، روان شناسی مثبت گرا ، انگیزش تحصیلی ، عملکرد شناختی ، آموزش فراگیر