تاملی بر نقش بازخوردهای سازنده معلم در شکل گیری نگرش مثبت به یادگیری در دانش آموزان

بازخوردهای سازنده معلمان به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای آموزشی، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری ایفا می کنند. این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی به بررسی تاثیر بازخوردهای کیفی و هدفمند معلمان بر ایجاد نگرش مثبت تحصیلی می پردازد. یافته ها نشان می دهد بازخوردهایی که بر پیشرفت تمرکز دارند، نسبت به ارزیابی های صرفا کمی، تاثیر عمیق تری بر انگیزه درونی یادگیرندگان می گذارند.مطالعات موردی حاکی از آن است که بازخوردهای توصیفی و فرایندمحور موجب تقویت خودکارآمدی تحصیلی می شوند. زمانی که معلمان به جای اشاره به ضعف ها، بر راهکارهای بهبود تاکید می کنند، دانش آموزان چالش ها را فرصتی برای رشد می پندارند. این رویکرد به ویژه در دروس پیچیده مانند ریاضیات و علوم تاثیر چشمگیری بر کاهش اضطراب تحصیلی دارد.تحلیل داده های میدانی نشان می دهد بازخوردهای اثربخش سه ویژگی کلیدی دارند: ۱) به موقع بودن ۲) عینی و مشخص بودن ۳) همراه با راهکارهای عملی. همچنین، ترکیب بازخورد کلامی و نوشتاری تاثیر مضاعفی دارد. نکته حائز اهمیت این است که تاثیر بازخوردهای معلم در دوره های مختلف تحصیلی متفاوت است و در مقطع ابتدایی از حساسیت بیشتری برخوردار می باشد.در مجموع، نظام های آموزشی که معلمان را به استفاده از بازخوردهای سازنده مجهز می کنند، شاهد بهبود قابل توجهی در نگرش به یادگیری، افزایش پشتکار تحصیلی و رشد مهارت های خودارزیابی در دانش آموزان هستند. این یافته ها لزوم بازنگری در شیوه های ارزشیابی سنتی را بیش از پیش آشکار می سازد.

کلیدواژه ها:

بازخورد سازنده ، نگرش به یادگیری ، خودکارآمدی تحصیلی ، ارزشیابی کیفی ، رابطه معلم و دانش آموز