فناوری آموزشی، یادگیری تعاملی، حکمت اسلامی، آموزش الکترونیکی، واقعیت افزوده

آموزش مجازی به عنوان یکی از دستاوردهای فناوری اطلاعات، به ویژه در دوران همه گیری کرونا، جایگاه ویژه ای در نظام آموزشی پیدا کرد. با این حال، این نوع آموزش با چالش های متعددی همراه بوده است که بر کیفیت یادگیری دانش آموزان تاثیرگذار بوده اند. از مهم ترین چالش ها می توان به عدم دسترسی گسترده به اینترنت پرسرعت و ابزارهای الکترونیکی لازم اشاره کرد که موجب ایجاد نابرابری آموزشی شد. همچنین، فقدان مهارت های کافی در استفاده از پلتفرم های آموزش آنلاین توسط معلمان و دانش آموزان، بر روند تدریس و یادگیری اثر منفی گذاشت. مشکلات فنی و قطعی های مکرر اینترنت، کاهش تعامل مستقیم معلم و دانش آموز و نبود فضای مناسب برای تمرکز در منزل از دیگر موانع مهم بودند. علاوه بر این، کاهش انگیزه و تمرکز دانش آموزان در محیط مجازی باعث افت کیفیت یادگیری شد. آموزش مجازی همچنین موجب کاهش فرصت های فعالیت های عملی و گروهی شد که در یادگیری عمیق و مهارت های اجتماعی نقش حیاتی دارند. ضعف در ارزیابی دقیق پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و افزایش میزان استرس و اضطراب نیز از جمله پیامدهای جانبی این نوع آموزش هستند. به طور کلی، آموزش مجازی در کنار مزایای دسترسی آسان و انعطاف پذیری زمانی، نیازمند توسعه زیرساخت های فناورانه، آموزش مهارت های دیجیتال، و ایجاد روش های تعاملی تر است تا بتواند تاثیر مثبتی بر یادگیری دانش آموزان داشته باشد. ارتقاء کیفیت آموزش مجازی مستلزم همکاری خانواده، مدرسه و دولت برای کاهش نابرابری ها و حمایت همه جانبه از دانش آموزان است. در نهایت، آموزش مجازی باید مکمل آموزش حضوری باشد تا یادگیری پایدار و موثر را تضمین کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، چالش های فناوری ، یادگیری دانش آموزان ، نابرابری آموزشی