بررسی تاثیر رویکردهای تدریس نوین بر بهبود یادگیری فعال در محیط های آموزشی

هدف از انجام این مقاله بررسی تاثیر رویکردهای تدریس نوین بر بهبود یادگیری فعال در محیط های آموزشی می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی به نگارش در آمده است. در عصر حاضر، تحول در نظام آموزشی مستلزم به کارگیری روش ها و رویکردهای نوین تدریس است که موجب ارتقای کیفیت یادگیری و مشارکت فعال تر دانش آموزان در فرایند آموزش گردد. رویکردهای نوین تدریس نظیر یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری معکوس، تدریس مسئله محور و استفاده از فناوری های آموزشی، نقش موثری در ایجاد محیط های یادگیری پویا و تعامل محور دارند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر این رویکردها بر بهبود یادگیری فعال انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از روش های نوین تدریس موجب افزایش انگیزه یادگیرندگان، مشارکت بیشتر در کلاس، درک عمیق تر مفاهیم، و ارتقای مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله می شود. بر این اساس، توجه به توانمندسازی معلمان در به کارگیری روش های نوین و فراهم سازی زیرساخت های لازم در محیط های آموزشی از جمله الزامات تحقق یادگیری فعال است.

کلیدواژه ها:

رویکردهای نوین تدریس ، یادگیری فعال ، آموزش تعاملی ، روش های نوین آموزشی ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، تدریس معکوس.