آموزش مهارت های زندگی در دوره ابتدایی؛ از شعار تا عمل

آموزش مهارت های زندگی در دوره ابتدایی، به عنوان یکی از ارکان مهم تربیت نسل آینده، در نظام های آموزشی نوین جایگاه ویژه ای یافته است. این مهارت ها شامل توانایی هایی مانند مدیریت هیجانات، تصمیم گیری صحیح، مهارت حل مسئله، تفکر نقادانه، همدلی، ارتباط موثر و خودآگاهی هستند که به دانش آموزان کمک می کنند تا در مواجهه با چالش های فردی و اجتماعی، واکنش های مناسب تری از خود نشان دهند. در حالی که اسناد بالادستی آموزشی به ضرورت آموزش این مهارت ها تاکید دارند، اما بررسی وضعیت موجود نشان می دهد که در بسیاری از مدارس ابتدایی، آموزش مهارت های زندگی بیش از آنکه به صورت عملی و نظام مند اجرا شود، به شکل شعاری باقی مانده و در عمل، در برنامه ریزی های آموزشی و محتوای درسی نادیده گرفته می شود. علل این فاصله میان شعار و عمل را می توان در عواملی همچون نبود معلمان آموزش دیده، کمبود منابع و محتواهای استاندارد، غفلت از آموزش غیررسمی و فعالیت های مکمل، و نیز تمرکز بیش از حد بر آموزش مفاهیم درسی و آزمون های نهایی جستجو کرد. در نتیجه، دانش آموزان از بهره گیری واقعی و کاربردی از مهارت های زندگی محروم می مانند و در برابر مسائل اجتماعی، روانی و ارتباطی آسیب پذیرتر می شوند. این مقاله با روش کتابخانه ای به تحلیل وضعیت فعلی آموزش مهارت های زندگی در مدارس ابتدایی می پردازد و با بررسی چالش ها و ارائه پیشنهادهای اجرایی، بر ضرورت حرکت از سطح شعار به عمل واقعی در این حوزه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، دوره ابتدایی ، شعار و عمل