بررسی آثار انتظار سازنده و پویا از دیدگاه آیه الله جوادی آملی

انتظار در مفهوم کلی،امری فطری و حالتی نفسانی است که با زندگی انسان عجین شده و به معنای چشم به راه بودن برای کسی یا حادثه ای است.اما انتظار حضرت ولیعصر (عج) که. در این نوشتار منظور است، تنها طریق برای رسیدن به مقصد نیست بلکه خود انتظار موضوعیت دارد، چرا که حقیقت انتظار، اتصال به مولا و محبوب است و آثار و برکات سازنده آن در فکر و اندیشه، گرایشات و رفتارهای فردی و اجتماعی نمایان میشود.انتظار در معنای اصطلاحی آن نزد شیعه عبارت است از ایمان استوار به امامت و ولایت حضرت ولیعصر (عج) و امید به ظهور منجی آن واپسین حجت الهی و آغاز حکومت صالحان. انتظار فرج یعنی درگرفتاری ها امید به رحمت خداوند داشتن، هر قدر اعتقاد به توحید در انسان قویتر باشد انتظار فرج در او بیشتر می شود. زندگانی منتظر فرج امام زمان (عج)با آرزوی یاری کردن امام (ع)و امید به پیوستن به ایشان شکل می گیرد واین نوع زندگی خود از بالاترین فرج ها برای مومن منتظر می باشد. بنابراین او خود را برای نیل به آرزوی بزرگش آماده می کند و سعی می کند در این راه دست از پا خطا نکند و همواره مسیری را در پیش بگیرد که به جلب رضای خاطر امامش متصل گردد،در واقع منتظران واقعی امام عصر (عج)تنها به آماده کردن خود برای استقبال از ایشان و پیوستن به حضرتش راضی نمی شوند بلکه خود را موظف می دانند که این آمادگی را در سایر مومنان نیز ایجاد کنند و در حقیقت به تربیت منتظران واقعی می پردازند.

کلیدواژه ها:

انتظار ، انسان منتظر ، فرج و گشایش