تقویت تعاملات کلاسی در مقطع ابتدایی

ارتباط از جمله مهارت های کلیدی در فرایند یاددهی- یادگیری است، تا جایی که معلمی را همان ارتباط در نظر می گیرند و در صورتی که ارتباط ایجاد نشود، یادگیری هم صورت نمی گیرد. در سند برنامه درسی ملی نیز تعامل و ارتباط میان فردی به عنوان یکی از اصول ناظر بر برنامه های درسی و تربیتی آمده است. در این اصل اشاره شده است: «فرایند برنامه ریزی درسی و تربیتی باید زمینه مشارکت و تعامل موثر معلمان، دانش آموزان، خانواده ها و سایر گروه های ذی نفع، ذی ربط و ذی صلاح را در طراحی، تولید، اجرا و ارزشیابی برنامه ها فراهم کند.» با این نگاه، مهارت ارتباط چگونه در طراحی آموزشی قرار می گیرد و معلمان چگونه از این توانایی برای هدایت برنامه آموزشی استفاده می کنند؟ ارتباط در میان دیگر مهارت های زندگی می تواند به تعمیق تاثیر یادگیری منجر شود.مدرسه روابط انسانی را که موجب ایجاد تعادل فکری در فرزند می شود ترغیب می کند و به دانش آموزان این احساس را می بخشد که متعلق به گروه معینی هستند و در این گروه نقش مهمی دارند. در کلاس هایی که در آن روابط انسانی درست وجود دارد، محیط مطلوبی ایجاد می کند که دانش آموزان در داخل آن شکوفا می شوند و معلم که بیش از هر شخص دیگری در ایجاد روابط انسانی نیکو موثر است، باید به گونه ای باشد که درسایه تعادل احساساتی خویش، با دانش آموزان تفاهم پیدا کند. معلم باید بتواند ارتباطی سالم و دو طرفه برقرار نماید، تا سبب تبادل افکار و احساسات شده و در قبال آن به انتقال مفاهیم و دانش مورد نیاز دانش آموزان بپردازد و آنها را در فرآیند یادگیری راهنمایی نماید و این برقراری ارتباط موثر جز با مدیریت اثربخش و توانای معلم ممکن نخواهد شد.