تاثیر روش های تدریس نوین بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استثنایی

این مقاله مروری به بررسی جامع تاثیر روش های تدریس نوین بر دو متغیر کلیدی روانشناختی و آموزشی، یعنی انگیزه و پیشرفت تحصیلی، در میان دانش آموزان استثنایی می پردازد. دانش آموزان استثنایی، طیف وسیعی از افراد با نیازهای ویژه (از تیزهوشان تا دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری، جسمی و ذهنی) را در بر می گیرند که رویکردهای تدریس سنتی و یکسان نگر، اغلب در پاسخگویی به نیازهای منحصربه فرد آن ها ناتوان است. در این مقاله، ابتدا به تعریف و طبقه بندی دانش آموزان استثنایی و تشریح مبانی نظری انگیزه و پیشرفت تحصیلی پرداخته می شود. سپس، مجموعه ای از روش های تدریس نوین از جمله «آموزش متمایز»، «یادگیری مبتنی بر پروژه»، «یادگیری مبتنی بر بازی (گیمیفیکیشن)»، «کلاس معکوس» و «یادگیری به کمک فناوری» معرفی و تحلیل می شوند. شواهد موجود در ادبیات پژوهشی نشان می دهد که این روش ها از طریق افزایش استقلال، شایستگی، ارتباط و جذابیت محتوای درسی، به طور معناداری انگیزه درونی دانش آموزان استثنایی را تقویت می کنند. در نتیجه، این افزایش انگیزه به بهبود قابل توجهی در شاخص های پیشرفت تحصیلی، از جمله نمرات، مهارت های حل مسئله و درک عمیق مفاهیم، منجر می شود. مقاله با ارائه یک تحلیل یکپارچه از یافته ها و ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای معلمان، سیاست گذاران آموزشی و پژوهشگران آینده به پایان می رسد.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس نوین ، دانش آموزان استثنایی ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش متمایز ، یادگیری مبتنی بر فناوری