جایگاه هوش مصنوعی در آموزش های نوین

تحولات پرشتاب فناوری اطلاعات و ارتباطات، به ویژه ظهور هوش مصنوعی (Artificial Intelligence)، زمینه ساز تغییرات گسترده ای در عرصه آموزش و یادگیری شده است. هوش مصنوعی با بهره گیری از توان پردازش و تحلیل کلان داده ها، قابلیت شخصی سازی فرایند آموزش را فراهم آورده و امکان پاسخگویی مطلوب تری به تفاوت های فردی دانش آموزان به وجود آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه و نقش هوش مصنوعی در آموزش های نوین، ضمن مروری بر مفاهیم و تعاریف بنیادین هوش مصنوعی، به بیان کاربردها و تاثیرات آن در شبکه های یادگیری، محیط های کلاس هوشمند، ارزشیابی پیوسته و سنجش مهارت های دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که استفاده از سامانه های مبتنی بر هوش مصنوعی، موجب ارتقای کیفیت آموزش، افزایش انگیزه و مشارکت یادگیرندگان، و نیز تسهیل فرایند یاددهی–یادگیری می شود. با این حال، چالش هایی از جمله کمبود زیرساخت های لازم، فقدان تربیت نیروی انسانی متخصص، و دغدغه های اخلاقی و فرهنگی، از موانع اجرای گسترده این فناوری در نظام آموزشی محسوب می گردد. در ادامه، به تبیین نقش معلم در عصر هوشمندسازی آموزش پرداخته شده و تغییر رویکردها از معلم محور به یادگیرنده محور مورد تاکید قرار گرفته است. همچنین، با مقایسه تجربیات ملی و جهانی در زمینه پیاده سازی هوش مصنوعی در مدارس، راهکارهایی برای غلبه بر چالش ها و حرکت به سوی مدرسه آینده پیشنهاد شده است. نتیجه گیری این پژوهش حاکی از آن است که سرمایه گذاری بر توسعه زیرساخت ها، ارتقای شایستگی های فناورانه معلمان و ترویج سواد هوش مصنوعی در نظام تعلیم و تربیت، کلید موفقیت در بهره برداری بهینه از هوش مصنوعی در آموزش های نوین به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش نوین ، کلاس هوشمند ، شخصی سازی یادگیری ، ارزشیابی هوشمند ، نقش معلم ، مدرسه آینده ، فناوری آموزشی ، چالش های اجرایی ، یادگیرنده محوری