واکاوی اختلالات شخصیتی، روانی؛ با تاکید بر روانشناسی جنایی

اختلالات شخصیتی، نوعی اختلالات روانی است که در آن فرد دارای الگوی ناسالم از تفکر، عملکرد و رفتار است. اختلالات روانی نیز، بیماری هایی هستند که از شرایط نامساعد و محیطی یا عوامل ژنتیکی یعنی رشد و تکامل عصبی غیر طبیعی ناشی می شوند. مبتلایان به اختلالات شخصیتی و روانی را می توان به چند گروه تقسیم نمود: پسیکوپاتها، پسیکوزها، نوروزها، عقب ماندگی های عقلی و هوشی و... هدف از پژوهش حاضر نزدیک تر کردن دیدگاه حقوقدانان کیفری و روانشناسان جنایی به واکاوی اختلالات شخصیتی، روانی؛ با تاکید بر روان شناسی جنایی می باشد. تا با تعیین دقیق محدوده اختلالات شخصیتی و روانی با واکاوی آنها شاید بتوان از مجازات این گونه بیماران جلوگیری کرد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده است، بدین شکل که با مراجعه به منابع مکتوب در مورد اختلالات شخصیتی، روانی و متون تخصصی و قابل دسترس در حقوق کیفری و علم روانشناسی به جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با روش منطقی و استدلال عقلی پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در میان نمونه های انتخابی از بین مجرمان انواع اختلالات شخصیتی، روانی ملاحظه می گردد که شامل اختلال روانی با بیشترین فراوانی، سایکوزها(ناشی از مصرف مواد یا ضربه) در مرتبه دوم و بعدا اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی، افسردگی، سایر اختلالات خلقی، عقب ماندگی ذهنی، اسکیزوافکتیو و... به ترتیب در مرتبه های بعدی قرار دارند. نتیجه اینکه بین ابتلا به اختلالات شخصیتی، روانی و وقوع جرم رابطه معناداری وجود داشته و نداشتن سلامت روانی نقش به سزایی در ارتکاب جرم دارد.

کلیدواژه ها:

اختلالات روانی ، حقوق کیفری ، اختلالات شخصیتی ، روان شناسی جنایی