تحلیل تاثیر تروماهای دوران کودکی و دلبستگی ناایمن بر شکل گیری ترس از ازدواج

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش تجربیات آسیب زای دوران کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن (اضطرابی و اجتنابی) در پیش بینی ترس از ازدواج در میان دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بود. ازدواج به عنوان یک گذار مهم رشدی و اجتماعی، می تواند تحت تاثیر تجارب گذشته و الگوهای ارتباطی فرد قرار گیرد و برای برخی با ترس و نگرانی همراه باشد. این مطالعه با روش توصیفی-همبستگی و بر روی نمونه ای شامل ۲۸۵ دانشجوی کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. شرکت کنندگان پرسشنامه های تجارب آسیب زای کودکی، تجارب در روابط نزدیک-تجدیدنظر شد و پرسشنامه ترس از ازدواج دختران مجرد را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین نمره کل تجارب آسیب زای کودکی و ابعاد آن با ترس از ازدواج و مولفه های آن (ترس از مشکلات همسر، ترس از تفاوت های بین فردی، ترس از محدودیت) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p < ۰.۰۱). همچنین، هر دو سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی و اجتنابی با نمرات بالاتر ترس از ازدواج همبستگی مثبت و معنادار داشتند (p < ۰.۰۱). تحلیل رگرسیون نشان داد که تجارب آسیب زای کودکی و سبک های دلبستگی ناایمن به طور معناداری قادر به پیش بینی واریانس ترس از ازدواج هستند، به طوری که دلبستگی اضطرابی قوی ترین پیش بین بود. این یافته ها بر اهمیت تجارب اولیه و الگوهای دلبستگی در شکل گیری نگرش نسبت به ازدواج تاکید کرده و لزوم توجه به این عوامل در برنامه های مشاوره پیش از ازدواج را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

تجربیات آسیب زای کودکی ، سبک های دلبستگی ، ترس از ازدواج ، دانشجویان