رابطه توانایی تشخیص احساسات و ارتباطات غیرکلامی با نقش واسطه ای سبک تعامل اجتماعی در بین نوجوانان اوتیسم ۱۲ الی ۱۵ ساله در استان کهگیلویه و بویراحمد

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین توانایی تشخیص احساسات و ارتباطات غیرکلامی با نقش واسطه ای ادراک تعامل اجتماعی در بین نوجوانان اوتیسم ۱۲ الی ۱۵ ساله استان کهگیلویه و بویراحمد بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و بر اساس معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان ۱۲ تا ۱۵ ساله مبتلا به اوتیسم در استان کهگیلویه و بویراحمد بود که از بین آنها تعداد ۱۹۷ نوجوان دارای اختلال اوتیسم به صورت غیر تصادفی به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نمونه مورد بررسی از طریق پرسشنامه های ادراک تعامل اجتماعی کارول گلاس (۱۹۹۴)، پرسشنامه تشخیص هیجان و احساسات ضیاءالدین رضاخانی (۱۴۰۲) و پرسشنامه استاندارد ارتباطات غیر کلامی نیواسترم و داویس (۲۰۰۲) مورد سنجش قرار گرفتند. داده های گرد آوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی) قرار گرفت. نتایج نشان داد ارتباطات غیرکلامی در کودکان اوتیسم با توانایی تشخیص احساسات و همچنین تعاملات اجتماعی دانش آموزان اوتیسم ارتباط معناداری دارند بطوریکه اثر مستقیم ارتباطات غیرکلامی بر توانایی تشخیص احساسات در دانش آموزان اوتیسم ۴۶/۰، اثر مستقیم تعاملات اجتماعی بر توانایی تشخیص احساسات در دانش آموزان اوتیسم ۵۱/۰ و همچنین اثر مستقیم ارتباطات غیرکلامی بر تعاملات اجتماعی در دانش آموزان اوتیسم ۳۲/۰ بود.

کلیدواژه ها:

توانایی تشخیص احساسات ، ارتباطات غیرکلامی ، تعامل ، اوتیسم