نقش تحریف شناختی بین فردی، ترس از ارزیابی منفی و تصویر بدنی در پیش بینی گرایش به جراحی زیبایی دختران نوجوان

این پژوهش با هدف تعیین نقش تحریف شناختی بین فردی، ترس از ارزیابی منفی و تصویر بدنی در پیش بینی گرایش به جراحی زیبایی دختران نوجوان انجام شد. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از منظر شیوه انجام توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دختران بازه سنی ۱۲ تا ۱۸ سال شرق استان مازندران (از شهرهای ساری تا بابل) در سال ۱۴۰۳ بودند که تعداد آن ها ۸۵۶ هزار نفر بودند که از این بین تعداد ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس از طریق فضای مجازی انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش شامل پرسشنامه گرایش به جراحی های زیبایی اعتمادی فر و امانی(۱۳۹۲)، پرسشنامه تصویر بدنی لیتلون و همکاران (۲۰۰۵)، پرسشنامه تحریف های شناختی عبدالله زاده و مریم سالار (۱۳۸۹) و پرسشنامه لیری (۱۹۸۳) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون و رگرسیون خطی با استفاده از نرم افزار spss۲۷ انجام شد. یافته ها نشان داد تحریف شناختی با ضریب بتای ۸۲۵/۰، تصویر بدنی با ضریب بتای ۸۲۲/۰ و ترس از ارزیابی منفی با ضریب بتای ۸۰۷/۰ می توانند به طور معناداری گرایش به جراحی زیبایی را پیش بینی کنند. یافته های این پژوهش دارای تلویحات کاربردی فراوانی است.

کلیدواژه ها:

گرایش به جراحی زیبایی ، تحریف شناختی بین فردی ، ترس از ارزیابی منفی ، تصویر بدنی