افزایش قابلیت استفاده مجدد معماری سرویس گرا: بکار گیری برنامه سازی جنبه گرا

معماری سرویس گرا سبکی از معماری سیستم های اطلاعاتی است که از ترکیب مجموعه ای از سرویس های مبتنی بر حرفه تشکیل شدهاست. یکی از بزرگترین دشواری ها در راستای دستیابی به سرویس گرایی، جداسازی نیازهای سرویس از نیازهای برنامه کاربردی است. در حالی که سرویس ها تنها باید با دغدغه وظیفه مندی حرفه ای که ارائه می کنند، مواجه باشند اما گاهی ویژگی های وابسته به برنامه در لایه سرویس نشت می کنند. اصل جداسازی دغدغه ها بیان می کند که هر دغدغه مربوط به سیستم نرم افزاری باید جدا از سایر دغدغه ها مورد توجه قرار گیرد و به طور مجزا پیاده سازی شود، برنامه سازی جنبه گرا رهیافت جالبی برای جداسازی دغدغه ها ارائه می کند، با پیوند جنبه گرایی و سرویس گرایی می توان از نشت دغدغه های متداخل در سرویس هایی که طراحی شده جلوگیری کرد، در این مقاله راه کاری تحت عنوان ارائه چارچوب تزریق جنبه ها در سرویس ها ارائه می شود. هدف از ارائه چارچوب پیشنهادی این است که فرایند تزریق و مدیریت رفتار جنبه ها در سیستم هایسرویس گرای پیچیده تسهیل گردد.

کلیدواژه ها:

معماری سرویس گرا ، برنامه سازی جنبه گرا ، دغدغه های متداخل ، جداسازی دغدغه ها ، قابلیت استفاده مجدد