رویکردی مبتنی بر طبیعت برای فرم دهی به سازه های معماری در قالب طراحی استادیوم هنرهای رزمی

در معماری سازه هایی با الهام از طبیعت طراحی می شوند، و باید در نظر داشت که ساختارهای طبیعی بر اساس روند تکاملی که میلیون ها سال قدمت دارد به وجود آمده و شناسایی رازهای نهفته در آن تنها به مرورزمان و با تلاش فراوان قابل دستیابی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکردی مبتنی بر طبیعت برای فرم دهی به سازه های معماری در قالب طراحی استادیوم هنرهای رزمی می باشد. طبیعت با به کارگیری حداقل مواد، بیشترین کارایی را ایجاد می کند.در این مقاله، روش تحقیق توصیفی تحلیلی و بر اساس مشاهدات می باشد. با توجه به مباحث مطرح شده و با در نظر گرفتن سازه هایی که با الهام از ساختارهای طبیعی شکل گرفته اند، می توان به این نتیجه دست یافت که در این سازه ها شکل و ساختار انتخابی صرفا به لحاظ زیبایی یا جذابیت یک الگوی طبیعی انتخاب شده به دست نیامده است، بلکه این فرم ها بر اساس نیازها، شرایط و محدودیت های محیطی خود شکل گرفته اند. ویژگی مشترک این سازه ها دارا بودن حداکثر کارایی با به کارگیری حداقل ماده و انرژی می باشد. نتایج نشان داد که تلفیق سیستم سازه ای متخلخل با الهام از ساختار رادیولاریا و پوشش ETFE باعث ایجاد یک معماری بهینه میشود. یعنی یک سازه سبک برای پوشش دهانه های بزرگ، با به کارگیری حداقل مصالح، مقاومت بالا در نیروهای وارد برسازه و تغییر شکل های سازهای به کمک هندسه ورونویی ملهم از ساختار اندام رادیولاریا که یک سازه فضا کار را ایجاد کرده است.

کلیدواژه ها:

هندسه طبیعی ، رویکرد مبتنی بر طبیعت ، استادیوم هنرهای رزمی