منی دیگر و یا دیگریِ من روایتی از دیگری در فروغ

گفتمان قدرت همواره در پی اتخاذ راهکرد هایی است که بای دها و نباید های آن گفتمان را دقیق تر وموثرتر به منصه ی ظهور برساند؛ بهتری ن این رویکردها معمولا آنهایی هستند که غیر مستقیم، به درونی کردن این باید ها و نباید ها ب پردازند بگونه ای که آنها به هنجارهای طبیعیجامعه بدل شوند و از دیگر سو ناخود آگاه انه سلسله مراتبی را پایه ریزی کنند که شامل گروهای برتر و پست باشد. این سلسله مراتب ها معمولا برتابنده ی خواسته ها، تمایلات و نظرات گروه برتر جامعه هستند که خط مشی آن جامعه را نیز تعیین می کنند . آنجا هر آنچه بر خلاف هنجارهای گروه برتر باشد مقوله ای ممنوع و حامیانش دیگری (The Other) خوانده می شود. در واقع گفتمان قدرت با دیگری خواندن این گروها، سعی بر تداوم و حفظ قدرت خود دارد . یکی از این گروهایِ دیگری در تمام عرص ه های زندگی بشر زنا نبوده اند که همواره از جانب گفتمان قدرت مردسالارانه به بیخردی، انفعال، ضعف، شهوت رانی و ... محکوم شده اند. چنین سلسله مراتب جنسیتی، که در آن یک جنسیت (زنان ) به منزله ی جنس ضعیف و دیگری تنزل داده می شود، افسانه ی گفتمان مردسالارانه است تا پایه های قدرتش محفوظ بماند. نگارنده بر آن است تا با تکیه بر نظریات دریدا، با ب ررسی این تقابل های دوگانه (Binary Oppositions) و واشکنی آنها، به بررسی مفهوم دیگری بودگی در اشعار فروغ فرخزاد بپردازد و از دیگر سو به این تناقض اشاره کند که چرا فروغ گاه چون شاعری پسا مدرن این تقابل های را به دایره ی نقد کشیده و واشکنی کرده است، و گاه برتابنده ی کهن الگوهایی است که از آن تقابل هایی دوگانه نشات می گیرند _ مواردی که از او تصویرشاعری بسیار سنتی ارئه کرده است.

کلیدواژه ها:

گفتمان قدرت ، تقابل های دوگانه ، دیگری ، فروغ ، واشکنی