هدف نهایی یا حالت مطلوب تدریس در فرآیند یاددهی – یادگیری دانش آموزان

تدریس یک فعالیت است. اما نه هر نوع فعالیتی، بلکه فعالیتی که آگاهانه و بر اساس هدف خاصی انجام می گیرد، فعالیتی که بر پایه وضع شناختی شاگردان انجام می پذیرد و موجب تغییر آنان می شود. عمل تدریس یک سلسله فعالیتهای مرتب، منظم، هدفدار و از پیش طراحی شده است ؛ فعالیتی که هدفش ایجاد شرایط مطلوب یادگیری است، فعالیتی که به صورت تعامل و رفتار متقابل بین معلم و فراگیر جریان دارد. تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای به بررسی و تبیین هدف نهایی یا حالت مطلوب تدریس در فرآیند یاددهی – یادگیری دانش آموزان پرداخته است. هدف نهایی تدریس یا حالت مطلوب به وسیله مجموعه ای از تکالیف که مستلزم پایه ای از آگاهی و معلومات مشخص و ساخت فکری و فرایندهای شناختی معین است تعیین می شود. از دیدگاه شناختی، فقط تعیین هدف نهایی تدریس بر حسب محتوای نظریه یا بر حسب رفتاری که شاگرد در پایان جریان تدریس از خود بروز می دهد، کافی نیست. هدف نهایی تدریس، بیشتر مستلزم یک ساخت فرایند شناختی معین و مشخص است. در فرایند آموزشی و در شرایط خاص، ممکن است هدف ها به ترتیب پشت سر هم قرار گیرند و حالت تسلسلی داشته باشند، به طوری که هر هدف وسیله ای برای رسیدن به هدف بعدی و هدف بعدی نیز وسیله ای برای رسیدن به هدف بعد از خود باشد. در این صورت، هر یک از هدف های آموزشی بر اساس هدف پیش از خود بنا می شود، مگر نخستین هدف.

کلیدواژه ها:

هدف نهایی یا حالت مطلوب ، تدریس در فرآیند یاددهی – یادگیری ، دانش آموزان