هدف از ارتباط معلم و شاگرد در فرآیند یاددهی-یادگیری

معلم محور اصلی تعلیم و تربیت است که دلسوزانه فعالیت می کند تا مطلبی را به نحو احسن و قابل فهم به فراگیران منتقل کند. بدیهی است که در این مسیر مهم ترین کار توانایی مدیریت واداره کلاس و ایجاد رفتار مطلوب در سایه ارتباط خوب و موثر با دانش آموز می باشد. تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای به بررسی هدف از ارتباط معلم و شاگرد در فرآیند یاددهی-یادگیری پرداخته است. در فرایند تدریس و یادگیری ارتباط عبارت است از انقال پیام از فرستنده «معلم» به گیرنده «دانش آموز با فراگیر» مشروط بر آنکه محتوای پیام مورد نظر فرستنده به گیرنده پیام منتقل شود و برعکس. ارتباط خوب معلم با دانش آموزان در کیفیت تدریس او و رضایت آنها تاثیر بسیاری دارد. در فرآیند آموزش، ارتباط عبارت است از برقراری رابطه بین دو فرد، دو موضوع، دو اندیشه یا بیشتر و به عبارت بهتر، تفاهم و اشتراک فکر و اندیشه بین معلم و فراگیر یا فراگیران. به بیان دیگر ارتباط، عبارت است از انتقال پیام از فرستنده (معلم) به گیرنده (فراگیر) مشروط بر آنکه محتوای پیام مورد نظر فرستنده به گیرنده پیام منتقل شود و بالعکس. براساس مفاهیم و تعاریف ارائه شده اینگونه استنباط می شود که فقط انتقال یک پیام نمی تواند به مفهوم ارتباط باشد. در جریان انتقال باید نوعی اشتراک دانسته ها بین فرستنده و گیرنده پیام وجود داشته باشد تا هر دو بتوانند یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند و تغییرات لازم را به وجود آورند. یکی از زمینه های اصلی آموزش و پرورش موفق، آن است که معلم در نگاه دانش آموزان به عنوان چهره ای محبوب و دوست داشتنی جلوه کند و با این وی‍ژگی است که دانش آموز می تواند با برقراری یک رابطه عاطفی مثبت به معلم خود اعتماد کند، به درس و مدرسه علاقه مند شود و انگیزش درونی او برانگیخته می شود. یکی از مهمترین ارکان این ارتباط آن است که معلم و دانش آموز نسبت به همدیگر سابقه ذهنی منفی نداشته باشند.

کلیدواژه ها:

ارتباط معلم و شاگرد ، پیام ، فرآیند یاددهی-یادگیری ، آموزش ، کیفیت تدریس