بررسی رشد اجتماعی کودکان مهدکودک رفته و نرفته در مقطع ابتدایی

این در کشورهای پیشرفته ۷۰% کودکان، زیر پوشش مراکز مهد کودک قرار دارند و در کشور ما این رقم تنها ۸% است. دلیل استقبال کشورهای توسعه یافته از مهد کودک این است که امروزه روانشناسان و متخصصان علوم تربیتی معتقدند که شخصیت اصلی انسان، در چهار سال اول زندگی شکل می گیرد و در این سنین، کودک باید تحت تعلیم و تربیتی عمیق و همه جانبه قرار گیرد تا به رشد کامل جسمی، روحی و عاطفی دست یابد. در این میان، مراکز مهد کودک می توانند با ایجاد امکانات آموزشی، پرورشی، اجتماعی و رفاهی، شرایط لازم را برای رشد همه جانبه کودکان فراهم سازند. این مراکز، اولین محیط اجتماعی و در واقع پلی بین خانه و اجتماع بزرگی است که کودک به آن تعلق دارد. در این مراکز، آگاهی های اجتماعی کودک رشد یافته و با استفاده از روش های غیرمستقیم آموزشی، فرصتی برای یادگیری وسیعتر، غنی تر و همه جانبه تر پیدا می کند. این نوع آموزش با روحیه جست و جوگر، فعال و کنجکاو کودک سازگارتر است و او را به یادگیری و اکتشاف برمی انگیزد.بنابراین درکنار خانواده ها و هم پای تربیت آنها، لازم است که مراکز آموزش پیش از دبستان در زمینه تکامل همه جانبه کودک نقش داشته باشند.اهمیت این مراکز زمانی آشکارتر می شود که بدانیم در بسیاری از مواقع، خانواده وظیفه خود را به دلیل آشنا نبودن با مسائل تربیتی، فقر فرهنگی، کم سوادی یا بی سوادی، مشکلات اقتصادی، دور بودن والدین ازمحیط خانه به علت کار و تامین زندگی، از هم گسیختگی خانوادگی و موارد بی شمار دیگر، بخوبی ایفا نمی کند. اینجاست که مراکز مهد کودک باید کمبودهای آموزشی، تربیتی، جسمی و عاطفی کودکان را جبران نمایند.

کلیدواژه ها:

رشد اجتماعی ، مهدکودک ، مقطع ابتدایی.