ارتباط بین همسال پذیری و توسعه مهارت های اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین همسال پذیری و توسعه مهارت های اجتماعی در دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان مدارس ابتدایی یک منطقه خاص می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد همسال پذیری و مهارت های اجتماعی بود که پس از جمع آوری داده ها، با استفاده از روش های آماری مانند همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که همسال پذیری رابطه مثبت و معناداری با مهارت های اجتماعی دارد و دانش آموزانی که بیشتر توسط همسالان پذیرفته می شوند، در مهارت هایی مانند ارتباط موثر، همکاری و حل مسئله عملکرد بهتری دارند. این یافته ها اهمیت توجه به روابط همسالان در فرآیند توسعه اجتماعی کودکان را تاکید می کند و پیشنهاد می شود معلمان و والدین با ایجاد محیط های حمایتی، زمینه رشد مهارت های اجتماعی را فراهم نمایند. همچنین محدودیت ها و پیشنهاداتی برای پژوهش های آینده مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

همسال پذیری ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، توسعه اجتماعی ، تعاملات همسالان