اثربخشی راهبردهای تنظیم هیجان بر پرخاشگری و تاب آوری دانش آموزان دبیرستانی و کنکوری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای تنظیم هیجان بر پرخاشگری و تاب آوری دانش-آموزان پایه دوازدهم متوسطه بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم متوسطه منطقه ۱۱ شهرستان تهران در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بودند که تعداد آنها ۱۲۷۷ نفر بودند. از بین کلیه مدارس متوسطه دخترانه، یک مدرسه انتخاب و سپس در آن مدرسه از دو کلاس دوازدهم، ۱۵ نفر انتخاب که ۱۵ نفر یک کلاس در گروه آزمایش و ۱۵ نفر بعد در گروه گواه به طور تصادفی قرار گرفتند، بنابراین می توان روش نمونه گیری را تصادفی خوشه ای دانست. لازم به ذکر است نمونه مورد نظر به دو پرسشنامه پرخاشگری (باس وپری، ۱۹۹۲) و پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss-۲۲ تحلیل شدند. نتایج حاکی از این بود که آموزش راهبردهای تنظیم هیجان به طور معناداری منجر به کاهش پرخاشگری و افزایش تاب آوری دانش آموزان پایه دوازدهم متوسطه می شود. در نتیجه می توان گفت آموزش راهبردهای تنظیم هیجان رویکرد مناسبی جهت کاهش پرخاشگری و افزایش تاب آوری دانش آموزان پایه دوازدهم متوسطه می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش راهبردهای تنظیم هیجان ، پرخاشگری ، تاب آوری ، دانش آموزان