بررسی سیاست کیفری در مواجهه با شبیه سازی ژنتیکی انسان با تاکید بر رویکرد پیشگیرانه و مسئولیت پذیری زیستی دراسناد بین المللی

شبیه سازی ژنتیکی انسان به عنوان یکی از پدیده های نوظهور زیست فناوری، پرسش هایی بنیادین را در حوزه حقوق کیفری مطرح کرده است؛ از جمله حدود مداخله دولت ها، مسئولیت زیستی پژوهشگران، و الزامات پیشگیرانه برای مواجهه با تهدیدهای ژنتیکی. پژوهش حاضر با هدف تحلیل سیاست کیفری بین المللی در قبال شبیه سازی انسان، با روش توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر اسناد معتبری همچون اعلامیه جهانی اخلاق زیستی یونسکو (۲۰۰۵)، پروتکل های شورای اروپا و اسناد سازمان ملل، اصول کلیدی در مواجهه جهانی با این پدیده را بررسی می کند. علاوه بر آن، وضعیت حقوقی و تقنینی در دو کشور ایران و ایالات متحده آمریکا به صورت تطبیقی و اجمالی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که در سطح بین المللی، بر ممنوعیت شبیه سازی تولیدمثلی اجماع وجود دارد، در حالی که نسبت به نوع درمانی آن، دیدگاه ها متنوع اند. اسناد بین المللی، در کنار تاکید بر اصل کرامت انسانی، رویکرد پیشگیرانه و مسئولیت زیستی را به عنوان مکمل جرم انگاری سنتی توصیه می کنند.در پایان، ضمن تحلیل شکاف های قانونی در ایران، بر لزوم بهره گیری از تجارب بین المللی، شفاف سازی تقنینی، و ایجاد سازوکارهای پیشگیرانه و نظارتی در سیاست کیفری ایران تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی انسان ، سیاست کیفری ، اسناد بین المللی ، مسئولیت زیستی ، پیشگیری کیفری ، حقوق ایران ، ایالات متحده