یادگیری در مسیر زندگی: جستاری در کارآمدی نظام آموزشی برای پرورش انسان چندساحتی

نظام های آموزشی سنتی که بر پایه انتقال یک سویه اطلاعات و حفظیات بنا شده اند، دیگر پاسخگوی نیازهای پیچیده و چندلایه انسان معاصر نیستند. در دنیای امروز، یادگیری باید فراتر از دانستن باشد و به سوی توانستن، زیستن و معنا یافتن حرکت کند. مقاله حاضر با تمرکز بر رویکرد «یادگیری در مسیر زندگی»، به بررسی ظرفیت ها و کاستی های نظام آموزش و پرورش در پرورش انسان های خلاق، مسئول، خودآگاه و اجتماعی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که تحقق چنین رویکردی نیازمند بازتعریف نقش مدرسه، تحول در برنامه های درسی، تغییر در نقش معلم و ایجاد پیوندهای واقعی میان یادگیری و تجربه های زیستی دانش آموز است.واژگان کلیدی:یادگیری مادام العمر، انسان چندساحتی، تحول آموزشی، مدرسه زیست محور، معنا در آموزش