تاثیر فناوری های نوین بر توسعه روانشناسی تربیتی در مدارس

این مقاله مروری با هدف بررسی تاثیر فناوری های نوین بر توسعه روانشناسی تربیتی در مدارس، با استفاده از منابع علمی و پژوهشی معتبر داخلی و خارجی در بازه زمانی ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۳ انجام شده است. داده ها و اطلاعات این پژوهش از پایگاه های علمی همچون «Civilica»، «پژوهش در مطالعات برنامه درسی»، و همچنین منابع کتابخانه ای و پایان نامه های مرتبط گردآوری شده اند. در دهه های اخیر، فناوری های نوین به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات و هوش مصنوعی، نقش بسزایی در تحول رویکردها و روش های روانشناسی تربیتی ایفا کرده اند. این فناوری ها امکان ارائه آموزش های شخصی سازی شده، افزایش تعامل و مشارکت دانش آموزان، و بهبود فرایندهای یادگیری و ارزیابی را فراهم کرده اند. همچنین، استفاده از فناوری در مدارس موجب ارتقای توانمندی های حرفه ای معلمان و تسهیل فرایندهای مشاوره و پشتیبانی روانشناختی شده است. بررسی های مختلف نشان می دهد که فناوری های نوین باعث افزایش انگیزه و بهبود سلامت روان دانش آموزان، ارتقای مهارت های شناختی و اجتماعی، و کاهش مشکلات رفتاری شده اند. با این حال، چالش هایی از جمله کمبود آموزش تخصصی معلمان در زمینه استفاده موثر از فناوری، نابرابری دسترسی به تجهیزات و زیرساخت ها، و نگرانی های اخلاقی و حریم خصوصی نیز مطرح است. نتایج این مطالعه بر ضرورت تدوین راهکارهای عملی برای ادغام بهینه فناوری در فرایندهای روانشناسی تربیتی و ارتقای مهارت های دیجیتال معلمان و دانش آموزان تاکید دارد. در نهایت، فناوری های نوین به عنوان ابزارهای موثر در بهبود کیفیت آموزش و توسعه روانشناسی تربیتی، نیازمند سیاست گذاری دقیق و حمایت مستمر از سوی نظام آموزشی می باشند.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، روانشناسی تربیتی ، مدارس ، هوش مصنوعی ، آموزش شخصی سازی شده ، سلامت روان ، معلم ، تحول آموزشی