بازی به مثابه موتور انگیزش: بازاندیشی در آموزش ابتدایی با رویکرد بازی محور

در عصری که یادگیری نیازمند پویایی، مشارکت و درگیرسازی عمیق دانش آموزان است، اتکای صرف به روش های سنتی تدریس نمی تواند پاسخ گوی نیازهای رشدی کودکان باشد. بازی های آموزشی به عنوان تلفیقی خلاق از یادگیری و لذت، نقشی بی بدیل در تحریک انگیزه های درونی دانش آموزان دارند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر بازی های آموزشی در افزایش انگیزه تحصیلی در دوره ابتدایی، از روش های پژوهشی کمی و کیفی بهره گرفته است. یافته ها نشان می دهد که به کارگیری ساختاریافته بازی در تدریس موجب ارتقاء علاقه، خودکارآمدی، اشتیاق به یادگیری و کاهش اضطراب در دانش آموزان می شود. این پژوهش بر ضرورت نهادینه سازی بازی در فرآیند برنامه ریزی درسی تاکید می کند و الگویی برای آموزش معنادار و انگیزش محور در مدارس ابتدایی ارائه می دهد.واژگان کلیدی:یادگیری بازی محور، انگیزه درونی، آموزش ابتدایی، روش های نوین تدریس، روان شناسی یادگیری کودک