توسعه مدل های محاسباتی برای برآورد تلفات آبی

در محیط های آبی، فرآیند تبدیل آب از حالت مایع به گاز به عنوان فیلتر طبیعی عمل نموده و با خروج ترکیبات سبک، به بهبود کیفیت منابع آبی کمک می کند. مطالعات میدانی در دریاچه های بزرگ نشان داده است که این پدیده می تواند سالانه تا ۱۵ درصد از حجم کل آب را کاهش دهد، که این امر بر اکوسیستم های آبی تاثیرات قابل توجهی دارد. در مناطق خشک، تشکیل پوسته های زیستی خاک مستقیما با میزان از دست رفتن رطوبت سطحی مرتبط است. تحقیقات اخیر حاکی از آن است که این پوسته ها می توانند تا ۶۰ درصد از هدررفت رطوبت را در مقایسه با سطوح عریان کاهش دهند. تغییرات اقلیمی اخیر الگوهای این فرآیند را در مقیاس جهانی دگرگون ساخته است، به طوری که در برخی مناطق شاهد تشدید و در مناطق دیگر کاهش فعالیت این مکانیسم طبیعی هستیم. این تغییرات پیامدهای عمیقی بر ذخایر آبی زیرزمینی و تنوع زیستی دارد که نیاز به مطالعه در این راستا را بیشتر می کند.

کلیدواژه ها:

طبیعی ، دریاچه ، مناطق خشک