تجارب معلمان ابتدایی شهرستان صفاشهر از آموزش مجازی در دوران کرونا : یک مطالعه پدیدار شناسانه

هدف پژوهش حاضر، کشف تجارب معلمان دبیرستان شهرستان صفاشهر از آموزش مجازی در دوران کرونا بود. طرح پژوهشی از نوع کیفی و روش مورد استفاده، پدیدارشناسی بود. مشارکت کنندگان در پژوهش متشکل از، ۵ نفر از معلمان دارای تجربه تدریس به صورت مجازی در شهرستان صفاشهر که در سه پایه ی دهم، یازدهم و دوازدهم با رویکرد نمونه گیری هدفمند و روش نمونه گیری معیار انتخاب شدند. روش گردآوری داده های این پژوهش، مصاحبه ی نیمه ساختار یافته بود. برای سنجش اعتبار اولیه داده ها از معیار های قابل قبول بودن و قابلیت اعتماد بودن داده های کیفی استفاده شد. پس از کدگذاری داده ها از روش تحلیل مضمون ( مضامین پایه، مضامین سازمان دهنده و مضامین فراگیر) برای تشکیل شبکه مضامین ویژگی های آموزش مجازی در دوران کرونا استفاده شد. برای شناخت بهتر آموزش مجازی در دوران کرونا، پیامد های حاصل از این پژوهش در دو سطح مزایا و معایب تفکیک شد. نتایج نشان داد که از ترکیب و ادغام ۷۰ کد پایه، ۳۷ مضمون پایه و ۲۱ مضمون سازمان دهنده مزایا و ۱۶ مضمون سازمان دهنده معایب شکل گرفت. سه مضمون سازمان دهنده مزایا عبارت بودند از ۱) مزایای آموزشی، ۲) مزایای زمانی، ۳) مزایای اقتصادی و همچنین سه مضمون سازمان دهنده در سطح معایب عبارت بودند از ۱) معایب آموزشی، ۲) معایب زمانی، ۳) معایب اقتصادی تقسیم بندی گردیدند. و در ادامه الگوی اکتشافی در یک مضمون فراگیر به نام ویژگی آموزش مجازی در دوران کرونا شکل گرفت.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، دانش آموز دبیرستان ، کرونا ، مزایا ، معایب