مدل ساختاری نارسایی شناختی بر اساس استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند: نقش میانجی نشخوار فکری و مشکلات خواب در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی مدل ساختاری نارسایی شناختی بر اساس استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند: نقش میانجی نشخوار فکری و مشکلات خواب در دانش آموزان بود. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر کاشان بودند که ۲۲۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نارسایی شناختی بوردبنت و همکاران (۱۹۸۲)، نشخواری فکری هوکسما و مارو (۱۹۹۱)، اختلالات خواب لینچ و همکاران (۲۰۰۳) و اعتیاد به تلفن هوشمند سواری (۱۳۹۳) بود. روابط بین متغیرها با آزمون همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری بررسی شد. تحلیل داده ها با نرم افزارهای SPSS و Smart PLS انجام شد. یافته ها نشان داد استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم (با میانجی گری نشخوار فکری) بر نارسایی شناختی تاثیرگذار بود. نقش میانجی مشکلات خواب بین استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند و نارسایی شناختی معنادار نبود. هرچند تاثیر استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند بر مشکلات خواب معنادار بود. شدت اثر کل (مجموع اثر مستقیم و اثرات غیر مستقیم) استفاده آسیب زا از اینترنت بر نارسایی شناختی برابر با ۴۴۳/۰ بود. ضریب تعیین مدل نشان داد که متغیرهای پیش بین مدل توانستند ۴۵ درصد از واریانس نارسایی شناختی را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

استفاده آسیب زا از تلفن هوشمند ، مشکلات خواب ، نارسایی شناختی ، نشخوار فکری