ارتقای کیفیت فرآیند یادگیری ریاضی با استفاده از مدل سازی

هدف این پژوهش بررسی نقش مدل سازی ریاضی در ارتقای کیفیت فرآیند یادگیری ریاضی در سطوح مختلف تحصیلی است. با توجه به اهمیت روزافزون آموزش ریاضی به عنوان یکی از بنیان های اصلی توسعه تفکر منطقی، تحلیلی و خلاق در دانش آموزان، شناسایی راهکارهایی موثر برای بهبود کیفیت آموزش این درس ضروری به نظر می رسد. مدل سازی ریاضی به عنوان رویکردی نوین و کارآمد، به دانش آموزان این امکان را می دهد که مفاهیم انتزاعی ریاضی را از طریق کاربردهای واقعی و ملموس درک کنند و پیوندی عمیق میان دانش نظری و کاربرد عملی برقرار نمایند. روش تحقیق در این مطالعه از نوع ترکیبی (کمی_کیفی) است. در بخش کمی، از پرسشنامه استاندارد شده برای سنجش نگرش و عملکرد دانش آموزان نسبت به ریاضیات در دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شده است. در بخش کیفی نیز، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان ریاضی و تحلیل محتوای عملکرد کلاسی دانش آموزان در فعالیت های مدل سازی انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت هدفمند از میان دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم در مدارس دولتی و غیردولتی صورت پذیرفت و داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (از جمله آزمون t مستقل) تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری مدل سازی ریاضی در محیط یادگیری موجب بهبود معنادار درک مفاهیم انتزاعی ریاضی در میان دانش آموزان شده است. این رویکرد موجب افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در کلاس، تقویت مهارت های حل مسئله، ارتقای تفکر انتقادی و افزایش اعتماد به نفس ریاضی آنان گردیده است. همچنین تحلیل کیفی داده ها نشان می دهد که معلمان نیز مدل سازی را ابزاری موثر برای تنوع بخشی به روش های تدریس و ارتقای تعامل یادگیرنده با محتوای درسی ارزیابی کرده اند. نتایج این مطالعه می تواند به سیاست گذاران آموزشی، معلمان، طراحان برنامه درسی و پژوهشگران کمک کند تا با بهره گیری از مدل سازی ریاضی، کیفیت یاددهی_یادگیری ریاضی را به سطحی بالاتر ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

مدل سازی ریاضی ، کیفیت یادگیری ، مشارکت فعال ، حل مسئله ، آموزش اثربخش