استفاده از درمان شناختی-رفتاری (CBT) در درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

هدف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یکی از اختلالات شایع روان شناختی است که تاثیرات منفی زیادی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا دارد. درمان شناختی-رفتاری (CBT) به عنوان یکی از رویکردهای موثر در کاهش علائم PTSD شناخته شده است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری در کاهش نشانه های PTSD در افراد بزرگسال مبتلا به این اختلال بود. روش: این پژوهش از نوع تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. ۳۰ نفر از افراد مبتلا به PTSD به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی-رفتاری به مدت ۸ جلسه قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسش نامه اختلال استرس پس از سانحه (PCL-۵) جمع آوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش پس از دریافت درمان شناختی-رفتاری، کاهش معناداری در علائم PTSD نشان دادند (F = ۲۳.۷۴, p < ۰.۰۰۱)، در حالی که گروه کنترل تغییرات معناداری نداشتند. اندازه اثر (η² = ۰.۴۷) نشان دهنده تاثیر بزرگ CBT بر کاهش علائم PTSD بود. نتیجه گیری: درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری علائم PTSD را در افراد مبتلا کاهش داد و می تواند به عنوان یک رویکرد موثر در درمان این اختلال در نظر گرفته شود. این یافته ها از پایداری و کارآمدی CBT در کاهش نشانه های PTSD حمایت می کند و اهمیت گسترش استفاده از این درمان در مراکز بالینی و روان شناختی را تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی_رفتاری ، CBT ، اختلال استرس پس از سانحه ، PTSD