تاثیر مشارکت خانواده (انجمن اولیا و مربیان) بر فرایندهای مهارتی (حرکتی) دانش آموزان کم توان ذهنی

کم توان ذهنی یکی از اختلال های رشدی عصبی رایج است که می تواند به کاهش فعالیت ها و مهارت های اجتماعی منجر شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر مشارکت خانواده (انجمن اولیا و مربیان) بر فرایندهای مهارتی (حرکتی) کم توان ذهنی شهر تهران انجام شده است. این پژوهش از نوع شبه تجربی(آزمایشی) با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان پسرپایه آمادگی تا ششم، که در مدرسه استثنایی شهیدبهشتی شهر تهران در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بوده اند و توسط این سازمان تشخیص کم توانی ذهنی نموده اند.با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس شمار کودکان انتخاب شده ۲۸ نفر بوده اند که در دو گروه ۱۴ نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. قبل ازمداخله، پیش آزمون مهارت های حرکتی در هر دو گروه برگزار شد. سپس جلسات آموزشی در گروه آزمایش برگزارشد و در پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد. داده های آزمون، پس از اتمام جلسات جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادکه تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون در مهارت های حرکتی وجود دارد. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که ارتقای مشارکت والدین در فعالیت های مدرسه در بهبود مهارت حرکتی نیز تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

مشارکت خانواده ، مهارت حرکتی ، کم توان ذهنی