نوموفوبیا (اختلال اضطراب جدایی از موبایل): مدل درمانی تلفیقی مواجهه محور و درمان شناختی-ذهن آگاهی برای کاهش اضطراب تکنولوژیک

نوموفوبیا، به عنوان یکی از اختلالات نوپدید در عصر دیجیتال، با اضطراب شدید در هنگام دوری از تلفن همراه شناخته می شود و می تواند کیفیت زندگی، تمرکز، عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به پیچیدگی این اختلال و تاثیرات آن بر پردازش های شناختی و هیجانی، این مقاله به ارائه یک مدل درمانی نظری تلفیقی بر پایه مواجهه درمانی و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت (MBCT) می پردازد. چارچوب نظری مدل پیشنهادی بر پایه نظریه های شناختی-رفتاری، پردازش هیجانی، و یافته های نوروساینس درباره نقش شبکه حالت پیش فرض (DMN) در اضطراب است. مدل شامل پنج مرحله اصلی است: آموزش روان شناختی، آموزش ذهن آگاهی، مواجهه تدریجی با محرک ها، بازسازی شناختی، و تثبیت درمان. انتظار می رود این رویکرد باعث کاهش اضطراب، بهبود تنظیم هیجان، افزایش انعطاف پذیری شناختی و تعدیل فعالیت شبکه DMN گردد. قابلیت اجرای این مدل در درمان های فردی و گروهی، آن را به گزینه ای نوین و عملی برای مداخلات روان شناختی در اختلالات مرتبط با فناوری تبدیل می کند.

کلیدواژه ها:

نوموفوبیا ، درمان شناختی-رفتاری ، ذهن آگاهی ، مواجهه درمانی ، شبکه حالت پیش فرض (DMN) ، انعطاف پذیری شناختی