اهمیت برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر در پاسخ به تفاوت های فردی دانش آموزان

برنامه ریزی درسی به مثابه قلب تپنده نظام آموزشی، نقشی بنیادین در تعیین کیفیت و کارآمدی فرایند یاددهی–یادگیری ایفا می کند. در عصری که تفاوت های فردی دانش آموزان در ابعاد شناختی، عاطفی، فرهنگی، زبانی و اجتماعی روزبه روز آشکارتر می شود، نظام های آموزشی ناگزیر از بازنگری در شیوه های طراحی و اجرای برنامه های درسی هستند. این مقاله با تمرکز بر اهمیت «برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر»، بر این نکته تاکید دارد که تنها با ایجاد ساختارهایی پویا، باز، تطبیق پذیر و معلم محور می توان به نیازهای متنوع و پویای یادگیرندگان پاسخ گفت. یافته های نظری و عملی مورد بررسی نشان می دهد که انعطاف پذیری در برنامه ریزی درسی، بستری برای ارتقاء انگیزه، مشارکت، درک بهتر مطالب و تحقق عدالت آموزشی فراهم می سازد. مقاله حاضر با مروری تحلیلی بر نظریه ها و شواهد تجربی، بر ضرورت حرکت از برنامه های صلب و یکنواخت به سوی الگوهای انطباقی، منطقه ای و مبتنی بر تفاوت های فردی تاکید دارد.واژگان کلیدی:برنامه ریزی درسی، انعطاف پذیری آموزشی، تفاوت های فردی، آموزش انطباقی، عدالت آموزشی