بررسی نقش تنوع در روش های تدریس تربیت بدنی بر افزایش مشارکت فعال دانش آموزان

یکی از چالش های همیشگی در حوزه تربیت بدنی، پایین بودن میزان مشارکت فعال برخی از دانش آموزان در فعالیت های کلاسی است. عواملی مانند یکنواختی روش های تدریس، بی توجهی به تفاوت های فردی و ناتوانی در ایجاد انگیزش، می تواند موجب کاهش تمایل دانش آموزان به شرکت موثر در کلاس تربیت بدنی شود. این مقاله با هدف بررسی نقش تنوع در روش های تدریس تربیت بدنی بر افزایش مشارکت فعال دانش آموزان نگاشته شده است. بر پایه یافته های نظری و تجربی، تنوع در شیوه های تدریس از طریق ایجاد تجربه های آموزشی جذاب، پویا و قابل لمس، نه تنها موجب افزایش علاقه مندی دانش آموزان می شود، بلکه در ارتقای سطح تعامل، کاهش مقاومت و افزایش پایداری یادگیری نیز موثر است. مقاله حاضر با مرور رویکردهای مختلف تدریس در تربیت بدنی و تحلیل عوامل انگیزشی، به تبیین سازوکارهایی می پردازد که تنوع تدریس می تواند از طریق آن ها مشارکت بدنی، ذهنی و هیجانی دانش آموزان را در فعالیت های ورزشی افزایش دهد.واژگان کلیدی:تنوع تدریس، تربیت بدنی، مشارکت فعال، یادگیری پویا، انگیزش حرکتی