رابطه بین خودکارآمدی معلمان و کیفیت یادگیری دانش آموزان در کلاس های مشارکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی معلمان و کیفیت یادگیری دانش آموزان در کلاس های مشارکتی بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از حیث روش، توصیفی–همبستگی است. جامعه آماری شامل معلمان مقطع متوسطه اول در شهر (فرضی) بود که از میان آن ها ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد استفاده شد: پرسشنامه خودکارآمدی معلمان و پرسشنامه کیفیت یادگیری دانش آموزان. پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۸۹ و ۰.۸۶ محاسبه شد.یافته ها نشان داد که بین خودکارآمدی معلمان و کیفیت یادگیری دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=۰.۶۱، p<۰.۰۱). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مولفه های خودکارآمدی، به ویژه راهبردهای تدریس، توان پیش بینی کیفیت یادگیری را دارند. همچنین معلمان با سابقه تدریس بیشتر، خودکارآمدی بالاتری را گزارش کرده اند. این پژوهش نشان داد که خودکارآمدی نقش محوری در ارتقای کیفیت آموزش مشارکتی دارد و می تواند به طور مستقیم بر انگیزش، مشارکت و درک مفهومی دانش آموزان تاثیر بگذارد.در مجموع، نتایج بیانگر اهمیت تقویت باورهای حرفه ای معلمان و فراهم سازی بسترهای حمایتی در مدارس برای ارتقاء کیفیت یادگیری در کلاس های مبتنی بر تعامل و مشارکت است.واژگان کلیدی: خودکارآمدی معلمان، کیفیت یادگیری، یادگیری مشارکتی، آموزش تعاملی، آموزش متوسطه.