بررسی میزان آگاهی دانشجویان دانشگاه شاهد از قوانین و مقرارت مربوط به نظارت و کنترل مواد غذایی

ارگانهای مرتبط (نظیر وزارت بهداشت سازمان دامپزشکی و ...) به منظور تأمین بهداشت و ایمنی غذا به نظارت و کنترل مواد غذایی در مراحل مختلف تولید، نگهداری، توزیع و ... می پردازند و زمانی که نوعی ماده غذایی را به دلیل اشکال در یکی از مراحل غیر قابل مصرف تشخیص می دهند، از رسانه ها خبر غیر مجاز بودن عرضه آنها را اعلام می نمایند و سیل بخشنامه ها به سوی مراکز بهداشتی سراسر کشور گسیل می شود، اما واقعاً چقد پشتوانه اجرایی لازم برای اجرای این بخشنامه ها و جمع آوری محصولات غیرمجاز از سطح عرضه وجود دارد و آیا در خصوص آموزش و تجیه مردم در این زمینه به اندازه کافی سرمایه گذاری و برنامه ریزی شده است و وزارت بهداشت چقدر توانسته است در این زمینه با رسانه های همگانی تعامل داشته باشد؟ در خ صوص موانع و الش های اجرایی موجود در این امر، مقاله ای را در همایش بهداشت و ایمنی غذا ارائه نمودیم و در این تحقیق قصد داریم میزان موفقیت در امر آموزش را بررسی نمائیم. قطعاً آگاهی های قشر تحصیل کرده و دانشجویان به دلیل تأثیر گذاری بر سایر اقضار میتواند بر افزایش آگاهی های عموم جامعه نیز تأثیر گذار باشد، لذا در این تحقیق به بررسی میزان آگاهی دانشجویان دانشگاه شاهد از قانین و مقررات مربوط به نظارت و کنترل مواد غذایی پرداختیم. روش تحقیق: در این تحقیق به تنظیم پرسشنامه ای با ذکر 16 مورد از قوانین و مقررات مربوط نظارت و کنترل مواد غذایی پرداختیم و تعداد 200 پرسشنامه در بین دانشجویان به تفکیک جنس (خواهران و برادران) و رشته تحصیلی (شامل رشته های علوم پزشکی و غیرعلوم پزشکی) به نسبت جمعیت هر کدام توزیع گردید که در نایت 146 پرسشنامه تکمیل شده را دریافت کردیم و با استفاده از نرم افزار SPSS به آنالیز اطلاعات دریافتی پرداختیم. یافته های پژوهش: میزان آگاهیهای دانشجویان از 16 مورد قوانین و مقررات ذکر شده در پرسشنامه به صورت میانگین 64/97% بدست آمد که در اینمیان سهم خواهران (71/14%) بیش از برادران (54/37%) و سهم دانشجویان رشته های علوم پزشکی (73/4%) بیش از دانشجویان رشته های غیر علوم پزشکی (59/26%) بوده است و 59/58% افراد نیز هنگام تهیه محصولات غذایی، مقررات بهداشتی را مد نظر داشتند که در این باره نیز سهم خ واهران و دانشجویان رشته های علوم پزشکی بیش از سایرین بوده است. م یانگین راه های سکب آگاهی دانشجویان از مقررات ذکر شده، ازطریق جراید 20/62%، از طریق صدا و سیما 38/71% و سایر (از طریق اطرافیان، آشنایان و ...) 40/83% بوده است (البته در مورد برخی قوانین و بخشنامه ها که احتمالاً صدا و سیما بیشتر در باره آنها اطلاع رسانی کرده است، درصد کسب آگاهی از این طریق بیشتر بوده است.) همچنین 25/5% افراد، بازرسان بهداشت محیط را در حال نظارت و کنترل مراکز عرضه مواد غذایی یده اند و جالب اینکه نزدیک به همین میزان از دانشجویان (24/1%) عملکرد وزارت بهداشت را در کنترل و نظارت مراکز تهیه و توزیع مواد غذایی، مطلوب یا بسیار مطلوب دانستند و 73% این عملکرد را ضعیف یا بسیار ضعیف ارزیابی نمودند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، موارد ذیل جهت ارتقاء آگاهی های بهداشتی مردم و جبران نقصان های مربوط به پشتوانه های اجرایی بخشنامه های مزبور پیشنهاد می شود: 1-با توجه به اینکه در مورد برخی قوانین، راه کسب آگاهی از طریق صدا و سیما بیشتر بوده، لازم است برای کلیه بخشنامه های مرتبط با بهداشت و سلامت عمومی، این رسانه ملی سرمایه گذاری و فعالیت بیشتری نماید و با عامل بیشتر وزارت بهداشت، به صرف تهیه و پخش خبر، گزارش، مصاحبه و گفتگو اکتفا نشود و هر چه بیشتر از ظرفیت این رسانه و ابزارهنر برای ایجاد رفتارهای بهداشتی در سطح جامعه استفاده شود. 2-با توجه به بالاتر بودن میانگین راه ها کسب آگاهی از مقررات بهداشتی از طریق اطرافیان و آشنایان (و در واقع از طریق آموزش چهره به چهره) و همچنین با توجه به بالاتر بودن میزان ا ین آگاهی ها در میان خواهران و دانشجویان رشته های علوم پزشکی و دقت بیشتر آنها هنگام تههی محصولات غذایی، لازم استب رای آموزش این دو گروه، سرمایه گذاری و برنامه ریزی بیشتری شود تا از طریق آموزش چهره به چهره بر سایر اقشار جامعه تأثیر گذار باشند. 3-در خصوص برادران و دانشجویان رشته های غیر علوم پزشکی نیز باید چاره اندیشی شود تا آگاهی ها به صورت مؤثر و تؤام با تغییر رفتار افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

نظارت و کنترل مواد غذایی ، قوانین و مقررات ، آگاهی ، دانشجویان ، آموزش