تحلیل سبک های تدریس نسل جوان معلمان و تاثیر آن بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان

ورود نسل جوان به حرفه معلمی در سال های اخیر، به عنوان یک فرصت مهم در تحول نظام آموزشی کشور محسوب می شود. معلمان جوان، با برخورداری از توانایی های فناوری محور، نگرش های نوآورانه و گرایش به یادگیری فعال و مشارکتی، سبک های تدریسی را به کار می گیرند که با نیازها و ویژگی های دانش آموزان امروزی هماهنگی بیشتری دارد. سبک های تدریس نسل جدید معلمان اغلب شامل روش های تعاملی، استفاده از ابزارهای دیجیتال، آموزش پروژه محور و بهره گیری از فضای چندرسانه ای است. از سوی دیگر، انگیزه تحصیلی دانش آموزان به عنوان یکی از اساسی ترین عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی، تابعی از محیط یادگیری و نحوه تعامل معلم با دانش آموز است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل سبک های تدریس معلمان جوان و بررسی تاثیر آن ها بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول انجام شد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه های استاندارد سبک تدریس (گرشا و همکاران، ۱۳۹۵) و انگیزه تحصیلی (والرند، ۱۹۹۲) بودند. نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی از بین ۶۰ معلم جوان و ۳۰۰ دانش آموز در شهر شیراز انجام گرفت. نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین سبک های تدریس فعال، فناوری محور و تعامل محور با انگیزه تحصیلی (درونی و بیرونی) دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین سبک های تدریس سنتی و انفعالی، رابطه ای منفی با انگیزه تحصیلی نشان دادند. این یافته ها تاکید می کند که بهره گیری هدفمند از توانمندی های معلمان جوان و تقویت روش های نوین تدریس، می تواند نقشی موثر در ارتقای انگیزه و کیفیت یادگیری دانش آموزان ایفا کند. پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی، با سرمایه گذاری در آموزش حرفه ای معلمان جوان، زمینه به کارگیری اثربخش سبک های تدریس نوین را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، نسل جوان معلمان ، انگیزه تحصیلی ، نوآوری آموزشی ، دانش آموزان