تحلیل سبک های تدریس نسل جوان معلمان و تاثیر آن بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان

تحول نسلی در بدنه معلمان کشور، به ویژه ورود نسل جوان به حرفه آموزش، تغییرات معناداری در سبک های تدریس ایجاد کرده است. معلمان جوان اغلب به دلیل آشنایی با فناوری های نوین، رویکردهای تعاملی، و نگرش های نوگرایانه، از روش هایی استفاده می کنند که با ویژگی های یادگیری نسل جدید دانش آموزان سازگاری بیشتری دارد. این پژوهش با هدف تحلیل سبک های تدریس نسل جوان معلمان و بررسی تاثیر آن بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل معلمان زیر ۳۵ سال و دانش آموزان متوسطه اول شهر شیراز بود که از میان آن ها ۶۰ معلم و ۳۰۰ دانش آموز به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه سبک تدریس گرشا و همکاران (۱۳۹۵) و پرسش نامه انگیزه تحصیلی والرند (۱۹۹۲) بود. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که سبک های تدریس فعال، تعاملی، و فناوری محور که توسط معلمان جوان به کار گرفته می شود، رابطه مثبت و معناداری با انگیزه درونی و بیرونی دانش آموزان دارد. در مقابل، سبک های سنتی مانند سخنرانی مستقیم، تاثیر منفی بر انگیزه تحصیلی داشتند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بهره گیری از توانمندی های نسل جدید معلمان می تواند موجب بهبود فرآیند یادگیری و ارتقاء سطح انگیزه تحصیلی در دانش آموزان گردد. بر این اساس، توصیه می شود در برنامه های آموزشی و سیاست گذاری های مرتبط با آموزش و پرورش، توجه بیشتری به آموزش و حمایت از سبک های تدریس نوین شود.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، نسل جوان معلمان ، انگیزه تحصیلی ، نوآوری آموزشی ، دانش آموزان