بررسی اهمیت آموزش مهارت زندگی و اجتماعی و رابطه آن با کاهش پرخاشگری و خشونت در دانش آموزان ابتدایی

دوران کودکی و به ویژه دوره ابتدایی، یکی از حیاتی ترین مراحل رشد فردی، اجتماعی و هیجانی در زندگی انسان به شمار می رود. در این دوره، شخصیت فرد شکل می گیرد و بسیاری از باورها، نگرش ها و الگوهای رفتاری، پایه ریزی می شوند. از این رو، نظام آموزش و پرورش ابتدایی نه تنها وظیفه ی انتقال دانش و مفاهیم درسی را بر عهده دارد، بلکه نقشی تعیین کننده در تربیت اجتماعی و ارتقای سلامت روانی دانش آموزان ایفا می کند. در چنین بستری، آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های تربیتی مطرح می شود که می تواند نقش کلیدی در پیشگیری از بروز رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیز در میان کودکان ایفا کند. در سال های اخیر، افزایش موارد پرخاشگری، ناسازگاری های رفتاری، و بروز خشونت های کلامی و جسمی در میان دانش آموزان ابتدایی، زنگ خطری جدی برای خانواده ها، مدارس و مسئولان تربیتی به شمار می رود. این رفتارهای پرخاشگرانه، نه تنها فرآیند یادگیری و تعامل سالم در کلاس را مختل می کند، بلکه زمینه ساز مشکلات جدی تری در آینده ی فردی و اجتماعی این کودکان خواهد شد. پژوهش ها نشان داده اند که کودکان فاقد مهارت های اساسی زندگی نظیر کنترل خشم، حل مسئله، همدلی، ارتباط موثر و تصمیم گیری درست، بیشتر در معرض رفتارهای پرخاشگرانه و غیرسازنده قرار دارند. در مقابل، کودکانی که در محیط مدرسه و خانواده به طور موثر آموزش دیده اند تا چگونه احساسات خود را مدیریت کنند، با دیگران ارتباط سازنده برقرار کنند و در برابر فشارهای روانی یا اجتماعی واکنش های منطقی نشان دهند، کمتر دچار رفتارهای پرخاشگرانه می شوند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی اهمیت آموزش مهارت زندگی و اجتماعی و رابطه آن با کاهش پرخاشگری و خشونت در دانش آموزان ابتدایی شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی، به عنوان راهکاری موثر و پیشگیرانه، نقش بسزایی در کاهش پرخاشگری و خشونت ایفا می کند و زمینه ساز رشد روانی، رفتاری و اجتماعی سالم آنان می شود.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، پرخاشگری ، خشونت ، دانش آموزان ، آموزش