تاثیر اعتماد به نفس بردانش آموزان ابتدایی

اعتماد به نفس یکی از مهم ترین عوامل روان شناختی است که نقش تعیین کننده ای در رشد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان ابتدایی دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اعتماد به نفس بر عملکرد و رفتارهای تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم ابتدایی در مدارس دولتی و غیردولتی یک منطقه آموزشی مشخص می باشد و نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شده است.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد اعتماد به نفس و آزمون پیشرفت تحصیلی دروس اصلی (ریاضی، علوم و فارسی) بوده است. یافته ها نشان داد که بین میزان اعتماد به نفس دانش آموزان و موفقیت تحصیلی آن ها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰.۰۱p<). همچنین مشاهده شد دانش آموزانی که از سطح بالاتری از اعتماد به نفس برخوردار بودند، تعاملات اجتماعی بهتری با همسالان و معلمان داشتند، کمتر دچار اضطراب امتحان می شدند و انگیزه بالاتری برای شرکت در فعالیت های کلاسی داشتند. در مقابل، کمبود اعتماد به نفس با افت تحصیلی، کناره گیری اجتماعی و افزایش رفتارهای پرخاشگرانه همراه بود. نتایج این پژوهش بر اهمیت برنامه ریزی آموزشی و تربیتی با تمرکز بر تقویت اعتماد به نفس در سنین پایه تاکید دارد. پیشنهاد می شود مدارس با بهره گیری از مشاوران تحصیلی و مربیان تربیتی، بسترهایی را برای تقویت اعتماد به نفس و ایجاد نگرش مثبت در دانش آموزان فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، دانش آموزان ابتدایی ، پیشرفت تحصیلی ، تعامل اجتماعی ، اضطراب امتحان ، رشد روان شناختی ، خودپنداره مثبت