تحول خواهی در آموزش و پرورش معاصر: از ساختارهای ایستا تا نهادهای یادگیرنده و منعطف

در عصر تغییرات سریع فناورانه، فرهنگی و اجتماعی، نظام های آموزش و پرورش بیش از پیش نیازمند بازاندیشی در ساختارها، اهداف و روش های خود هستند. ساختارهای سنتی، سلسله مراتبی و ایستا که بر انتقال یک سویه دانش تاکید دارند، دیگر پاسخگوی نیازهای یادگیرندگان قرن بیست ویکم نیستند. مقاله حاضر با تمرکز بر مفهوم تحول خواهی در آموزش و پرورش، به بررسی ضرورت دگرگونی مدارس به سوی نهادهایی یادگیرنده و منعطف می پردازد. در این رویکرد، مدرسه دیگر تنها مکانی برای تدریس نیست، بلکه فضایی پویا برای یادگیری همگانی، رشد حرفه ای معلمان، مشارکت فعال خانواده ها و مدیریت مشارکتی تلقی می شود. این مقاله تلاش می کند تا ضمن واکاوی عوامل بازدارنده و پیش برنده تحول، مسیرهایی کاربردی برای بازآفرینی مدرسه در سطح نظری و عملی ارائه دهد.واژگان کلیدی:تحول خواهی آموزشی، نهاد یادگیرنده، ساختار منعطف، آموزش معاصر، توسعه سازمانی مدرسه