روایت پژوهی تغییر نگرش من نسبت به شاگردان «پرچالش»

این روایت پژوهی تلاشی است برای بازنمایی مسیر تحول نگرش من به عنوان یک معلم، نسبت به دانش آموزانی که در آغاز تجربه ام آنان را «پرچالش» می نامیدم. در این پژوهش، سعی شده با رویکردی درون نگر، به بررسی احساسات، باورها، پیش داوری ها و تغییرات تدریجی در شیوه نگاه و تعامل با این گروه از دانش آموزان بپردازم. با تکیه بر تجربیات واقعی کلاس درس، گفتگو با همکاران، بازاندیشی در کنش های حرفه ای، و بهره گیری از اصول تعلیم و تربیت انسانی، روشن شد که بسیاری از چالش ها نه در ذات دانش آموز، بلکه در شیوه مواجهه و فهم من از آن ها ریشه داشته اند. در نهایت، این تغییر نگرش موجب شد تا کلاس درس از فضای تنش و تقابل به محیطی پویا، پذیرنده و مشوق برای همه دانش آموزان بدل گردد. این روایت بر آن است تا نگاهی ژرف تر به مقوله «شاگردان پرچالش» بیفکند و نقش معلم را نه تنها در تدریس، که در تربیت و تحول روابط انسانی بازتعریف کند.کلمات کلیدی: روایت پژوهی، نگرش معلم، شاگردان پرچالش، تحول حرفه ای، رابطه معلم و دانش آموز، بازاندیشی، تربیت انسانی