بازشناسی «عقلورزی وحیانی» از منظر معصومین(علیهمالسلام)؛ معیار ساحتهای تربیتی مربیان امور تربیتی

«هدف پژوهش»، «بازشناسی عقلورزی وحیانی از منظر معصومین(علیهمالسلام)؛ معیار ساحتهای تربیتی مربیان امور تربیتی» است. «روش پژوهش»، «گردآوری»، «کتابخانهای» و «اسنادی»؛ با شیوههای «گزارشی»، «توصیفی» و «استنتاجی» است. «پیشینه تاریخی» آن، به «تاریخ خلقت بشر» برمیگردد؛ زیرا، «عقل»، «حجت درونی خداوند بر انسان» و «همراه همیشگی» بشر است. «پیشینه پژوهشی» آن این است که؛ «عقلورزی وحیانی»، همواره مورد تاکید حضرات معصومین(علیهمالسلام) بوده است. «عقل» و «عقلورزی» در سنت گفتاری و رفتاری ۱۴معصوم(علیهمالسلام)؛ یعنی، بخشی از «وحی الهی» آنچنان اهمیت داده شد که بهنظر میرسد، هیچ آموزه دیگری بدان اهمیت یافت نشود. جایگاه «علمی و عملی» «عقلورزی وحیانی»، نزد اندیشمندان؛ ارزش ذاتی دارد و آثار علمی فراوان و گرانقدری به یادگار گذاشتهاند. و افزون اینکه «عقل» و «عقلورزی» نزد عموم؛ از اهمیت «کارکردی» بسیار برخوردار است. «یافتههای پژوهش» آن است که؛ بازشناسی فرمایشات منتخب حضرات معصومین(علیهمالسلام)، در «عقلورزی وحیانی» میتواند، «معیار ساحتهای تربیتی مربیان امور تربیتی» باشد. و میتواند سبب «تقویت بینش»، «سامانبخشی گرایش» و «توانمندسازی رفتار» «مربیان امور تربیتی» گردد، تا «مربیان امور تربیتی» توفیق یابند، «متربیان دیندار خردمند مسوولیتپذیر» تربیت نمایند. واژگان کلیدی؛ عقل، عقلورزی، عاقل، وحی، عقلورزی وحیانی و مربیان امور تربیتی. ۱. مقدمه «عقل» و «عقلورزی»، از دغدغه های بشری هست. حقیقت «عقل» در تاریخ بشر حضوری دائمی دارد، اما؛ «نداشتن فهم مشترک» از «چیستی»، «چرایی» و «چگونگی» بهکارگیری آن، از چالشهای جوامع بشری است. «بازشناسی عقلورزی از منظر معصومین(علیهمالسلام)»؛ از ضرورتها و ضروریات است، چرا که؛ «عقل» از منظر «وحی الهی» معصوم است و بایسته است، معناشناسی آن معصومانه باشد. «عقل» و «عقلورزی وحیانی» از منظر معصومین(علیهمالسلام) ویژگیهایی چون؛ «اولین مخلوق خداوند»، «رسول حق»، «موهبتی الهی» و «حجت خداوند بر همه امتها» «عامل تشخیص صلاح و فساد در فرایند زندگی مادی و معنوی»،دارد. «عاقل»، کسی است که آگاهانه و دینمدارانه زمام امور را به دست گیرد و به وظائف خود بپردازد، مصالح خود را بفهمد و از «شهوت حیوانی»، «شهرت شیطانی»، «قدرت فرعونی» و «ثروت قارونی» پرهیز نماید. «عقلورزی وحیانی»؛ یعنی، انسان خردورز دیندار بتواند، در انجام وظایف فردی و اجتماعی خود عاقلانه و متدینانه نقشآفرینی نماید. و بتواند، «بینش»، «گرایش» و «رفتار» خود را بر اساس «آموزههای وحیانی» «تقویت»، «ساماندهی» و «توانمند» سازد. از ضرورتها و ضروریات نقشآفرینی «مربیان امور تربیتی» در ساحتهای تربیت، «شناخت و شناساندن»، علاقهمندی

کلیدواژه ها:

عقل ، عقلورزی ، عاقل ، وحی ، عقلورزی وحیانی ، مربیان امور تربیتی