بررسی نقش سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری در ارتباط با ویژگی های قلدری و ناگویی هیجانی

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی گری سبک های دلبستگی در ارتباط بین سبک های فرزندپروری و پیامد های رفتاری-هیجانی نظیر قلدری و ناگویی هیجانی در کودکان و نوجوانان انجام شد. با استفاده از روش تحقیق کیفی-توصیفی، داده ها از طریق مقالات و نظریات مرتبط، و تحلیل محتوای خاطرات و روایت های مرتبط با تجربه دلبستگی و هیجانات جمع آوری شد. یافته ها نشان داد که سبک های دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) به عنوان پلی بین سبک های فرزندپروری سختگیرانه/ سهلگیرانه و بروز رفتارهای قلدری یا ناتوانی در بیان هیجانات عمل می کنند. برای مثال، فرزندانی که با والدین سختگیر و غیرپاسخگو رشد کرده اند، به دلیل ترس از طرد شدن، هیجانات خود را سرکوب کرده و در تعاملات اجتماعی به پرخاشگری روی می آورند. در مقابل، سبک دلبستگی ایمن که در نتیجه فرزندپروری مقتدرانه و حمایتگر شکل می گیرد، با تقویت مهارت های تنظیم هیجان و اعتمادبه نفس، مانع از بروز این رفتارهای نامطلوب می شود. همچنین، تحلیل روایت های شرکت کنندگان نشان داد که تجربه طرد یا بی توجهی هیجانی در کودکی، در نوجوانی به شکل ناگویی هیجانی یا قلدری بروز می کند. این مطالعه بر اهمیت طراحی برنامه های آموزشی برای والدین جهت تقویت دلبستگی ایمن و پیشگیری از چرخه معیوب رفتارهای آسیب زا تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری ، سبک های دلبستگی ، قلدری ، ناگویی هیجانی