آموزه های اخلاق معلمی در دعای بیستم صحیفه سجادیه (مکارم الاخلاق)

معلمی، تنها انتقال دانش نیست، بلکه هنری ظریف در شکل دهی به شخصیت و آینده دانش آموزان است. در این مسیر، اخلاق حرفه ای معلم نقشی کلیدی ایفا می کند، چراکه فراتر از کتاب های درسی، رفتار و منش معلم است که در ذهن شاگردان حک می شود و در زندگی آن ها جاری می گردد. این مقاله با نگاهی نو، به بررسی آموزه های اخلاق حرفه ای معلم بر اساس مفاهیم والای دعای مکارم الاخلاق پرداخته و بر پنج محور اساسی تاکید دارد: چشم پوشی، فخر نفروختن، خوش اخلاقی، عدالت، و فرو بردن خشم.این آموزه ها در بعد فردی، موجب رشد درونی معلم، آرامش روانی و تعالی روحی او می شود و بستری را فراهم می آورد که در آن، معلم نه تنها آموزگار، بلکه الگویی از متانت و فضیلت خواهد بود. از سوی دیگر، در بعد اجتماعی، التزام به این ارزش ها، کلاس درس را به فضایی سرشار از احترام، تعامل سازنده و انگیزه برای یادگیری تبدیل می کند و تاثیر آن به فراتر از مدرسه، یعنی در خانواده و اجتماع نیز نمایان می شود.در این مقاله، با نگاهی تحلیلی و کاربردی، تلاش شده است نشان داده شود که چگونه رعایت این اصول می تواند به تحول در نظام آموزشی و پرورش نسلی آگاه، اخلاق مدار و مسئولیت پذیر کمک کند. معلمی که چشم بر خطاهای کوچک شاگردانش می بندد، از جایگاه خود برای فخر فروشی استفاده نمی کند، با خوش رویی و عدالت رفتار می کند و در لحظات دشوار خشم خود را فرو می برد، نه تنها تاثیری ماندگار بر شاگردانش می گذارد، بلکه چراغی برای آینده جامعه روشن می کند.

کلیدواژه ها:

آموزه های تربیتی ، اخلاق معلمی ، دعای بیستم ، صحیفه سجادیه ، مکارم الاخلاق