اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای غیرمنطقی دانش آموزان دختر با خودکشی نافرجام

فراوانی انواع رفتارهای خودآسیب رسان در دوره نوجوانی از سایر دوره های زندگی بیشتر است؛ تلاش برای پیشگیری از خودکشی با هدف بهبود ارتباط با نوجوانان، با کاهش خطر اقدام به خودکشی نوجوانان ارتباط دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای غیرمنطقی دانش آموزان دختر با خودکشی نافرجام صورت پذیرفت. این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون در گروه آزمایش (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) با گروه گواه و پیگیری ۲ ماهه بود. در این مطالعه تعداد ۳۰ دانش آموز با نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه) قرار گرفتند. این درمان به مدت ۱۲ جلسه هفتگی به گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. باورهای غیرمنطقی دانش آموزان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بود. نتایج پژوهش نشان دادند در مرحله پس آزمون و پیگیری میانگین های برآورده شده ی نمرات باورهای غیرمنطقی در گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه، تفاوت معناداری را نشان داد؛ در نتیجه از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان روشی کارآمد جهت کاهش باورهای غیرمنطقی دانش آموزان می توان بهره برد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، باورهای غیرمنطقی ، دانش آموزان ، خودکشی نافرجام