بررسی رابطه یادگیری خودراهبر با انگیزش پیشرفت و توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی ناحیه ۲ شهرستان ارومیه

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه یادگیری خودراهبر با انگیزش پیشرفت و توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی ناحیه ۲ شهرستان ارومیه می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف و ماهیت از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر فلسفه پژوهش از نوع تحقیقات کمی و از نظر استراتژی و مسیر اجرا از نوع ماتریس همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی ناحیه ۲ شهرستان ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ می باشد. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای انجام شدحجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر به دست آمد. برای جمع آوری داده ها، از سه پرسشنامه استاندارد پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران(۲۰۱۳)، پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس(۱۹۷۰) و پرسشنامه توسعه حرفه ای معلمان نیوجرسی(۲۰۱۴) استفاده شد روایی ابزارها از طریق نظرات متخصصان و تحلیل عاملی تاییدی بررسی شده و پایایی آن ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد تجزیه و تحلیل آماری از طریق نرم افزار SPSS انجام گرفت و با استفاده از آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و شاخص های مرکزی و در بخش آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد تا میزان تاثیر یادگیری خودراهبر بر انگیزش پیشرفت و توسعه حرفه ای معلمان مشخص شود.نتایج بررسی در این تحقیق نشان داد که بین یادگیری خودراهبر با انگیزش پیشرفت و توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی ناحیه ۲ شهرستان ارومیه رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، انگیزش پیشرفت ، توسعه حرفه ای معلمان