بررسی تطبیقی پدیده تنبلی و اهمال کاری در آموزه های اسلامی و روانشناسی نوین

هدف پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی اهمال کاری از دو منظر آموزه های اسلامی و روانشناسی نوین است. اهمال کاری، به معنای به تعویق انداختن وظایف در هر دو دیدگاه به عنوان یک پدیده با پیامدهای منفی شناخته شده است. پژوهش در این موضوع به دلیل نیاز به درک جامع و چندوجهی از اهمال کاری و ارائه راهکارهای درمانی موثر، ضروری است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد که در دیدگاه روانشناسی نوین، اهمال کاری به عنوان یک مشکل رفتاری و شناختی در نظر گرفته می شود که تکنیک های عملی و شناختی برای درمان آن در نظر گرفته شده است. از سوی دیگر، آموزه های اسلامی اهمال کاری را نه تنها به عنوان یک مسئله روانی، بلکه به عنوان یک چالش اخلاقی و معنوی می بینند. این دیدگاه بر تقویت اراده، ارتباط معنوی با خداوند و مسئولیت پذیری در قبال وظایف دنیوی و اخروی تاکید دارد. تفاوت اصلی این دو دیدگاه در جامع نگری آموزه های اسلامی است که علاوه بر نگاه دنیوی، با نگاهی اخروی نیز به اهمال کاری توجه می کند. به نظر می رسد ترکیب این دو دیدگاه می تواند راه حلی جامع و موثر برای مقابله با اهمال کاری ارائه دهد. در نهایت، این مقاله پیشنهاد می کند که برای درمان اهمال کاری، علاوه بر استفاده از تکنیک های روانشناسی نوین، تقویت بعد معنوی و اخلاقی نیز مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تطبیق ، اهمال کاری ، آموزه های اسلامی ، روانشناسی نوین