فلسفه تعلیم و تربیت در امور تربیتی: از نظریه های کلاسیک تا رویکردهای نوین

این مقاله به بررسی تکامل فلسفه آموزش و پرورش از گذشته تا به اکنون پرداخته و نقش رویکردهای نوین در طراحی سیستم های آموزشی مدرن را تحلیل می کند. با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای-تحلیلی، داده ها از منابع معتبر جمع آوری و تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهند که فلسفه آموزش و پرورش همواره در تعامل با تحولات اجتماعی، علمی و فناورانه بوده است. نظریه های کلاسیک مانند ایده آلیسم و رئالیسم بر انتقال دانش و پرورش شخصیت اخلاقی تاکید داشتند، در حالی که رویکردهای مدرن مانند ساختارگرایی و تربیت انتقادی بر یادگیری دانش آموزمحور، مشارکت فعال و عدالت اجتماعی تمرکز می کنند. چالش هایی مانند مقاومت در برابر تغییر، کمبود منابع و کمبود تخصص در اجرای رویکردهای نوین وجود دارد، اما فرصت هایی نیز از جمله استفاده از فناوری های نوین مانند هوش مصنوعی و سیستم های یادگیری تطبیقی برای بهبود کیفیت آموزش وجود دارد. نتیجه گیری کلی این است که ادغام نظریه های کلاسیک و رویکردهای مدرن می تواند به ایجاد سیستم های آموزشی انعطاف پذیر، پاسخگو و فراگیر کمک کند که بهتر بتوانند به نیازهای متنوع دانش آموزان و جامعه پاسخ دهند.

کلیدواژه ها:

فلسفه آموزش و پرورش ، نظریه های کلاسیک ، رویکردهای مدرن ، فناوری های نوین ، عدالت اجتماعی